[ad_1]
او می‌گوید مرحله بعدی بخش مهمی از روند اقدام کلاسی است. استرنز و همکارانش باید روشی برای توزیع 23.34 میلیارد دلار بین 300000 نفر ابداع کنند. او می‌گوید که این روش باید از نظر فرهنگی مناسب، غیرتهاجمی، آسیب‌دیدگی باشد و شامل تدابیر کافی باشد تا پول به سمت افراد مناسب سرازیر شود. آنها در حال کار با مدیر، Deloitte، تیمی از ناوبرها، و دیگر کارشناسان در روند توزیع هستند.
“وقتی که یک شهرک تایید شده باشد، کار تمام نمی شود. در واقع، گاهی اوقات کار سخت شروع می شود.»
همراه با سوتوس، شرکت های حقوقی Kugler Kandestin و Miller Titerle + Co نیز در این پرونده بودند.
این پرونده در سال 2007 زمانی آغاز شد که انجمن مراقبت از کودکان و خانواده اولین ملل کانادا و مجمع ملل اول درخواستی را به دادگاه حقوق بشر کانادا ارائه کردند. متقاضیان استدلال کردند که برنامه خدمات کودکان و خانواده سازمان امور بومیان و توسعه شمالی کانادا، کودکان و خانواده های بومی را بر اساس نژاد و/یا منشاء ملی یا قومی با بودجه ناکافی برای این خدمات در رزرو و در یوکان تبعیض قائل شده است.
استرنز می‌گوید: «شیوه‌ای که آنها تبعیض قائل می‌شدند این بود که هر زمان که مشکلاتی در خانواده‌های خانواده‌های ذخیره‌شده وجود داشت، حذف کودکان را در اولویت قرار می‌دادند».
[ad_2]
Source link