[ad_1]
CN در اعلامیه تجدیدنظر خود در ابتدا به دنبال طیف گسترده ای از اسناد، گزارش ها و اوراق کاری از آژانس بود. با این حال، آژانس با افشای این خبر مخالفت کرد. قبل از جلسه استماع شفاهی، CN به طور قابل توجهی درخواست خود را محدود کرد و بر مواد مربوط به تصمیم مورد تجدیدنظر و مدلهای پیشبینی مورد استفاده آژانس تمرکز کرد.
را دادگاه استیناف فدرال اشاره کرد که در بررسی تصمیم گیری های اداری، نظارت عمومی و بازنگری معنادار به هم مرتبط هستند. اگر یک تصمیم گیرنده اداری اسناد و اطلاعاتی را که برای تصمیم گیری خود به آنها استناد کرده است به طور نادرست پنهان کند، شبح مصونیت تصمیم گیری به وجود می آید. تصمیم گیرنده اداری می تواند برای خودش به یک قانون تبدیل شود که در برابر دیگران پاسخگو باشد.
دادگاه استیناف ارتباط مطالب مورد نظر CN را با دلایل تجدیدنظر خود تجزیه و تحلیل کرد. دادگاه تاکید کرد که مواد درخواستی ممکن است بر سقف درآمد و شاخص قیمت که در چالش CN است تاثیر بگذارد. دادگاه متقاعد شد که درخواست CN یک سفر ماهیگیری نیست و می تواند به درخواست تجدید نظر مرتبط باشد.
دادگاه نگرانی های بی ربط در مورد اهمیت، تناسب، و نیاز به مقرون به صرفه بودن را تشخیص داد. آژانس امتیاز مشورتی را به عنوان یک موضوع مطرح کرد، اما دادگاه محدودیت های آن را روشن کرد و تأکید کرد که نمی توان از آن برای پنهان کردن شواهد کلیدی یا استدلال های جدید استفاده کرد. دادگاه همچنین خاطرنشان کرد که اتهامات فساد یا سوء نیت ممکن است موجب افشای آن شود.
در نهایت، دادگاه حکمی صادر کرد که به جز یک یادداشت توجیهی مشمول امتیاز مشورتی، دفتر تجدیدنظر را ملزم میکرد که حاوی مطالب مشخص شده باشد. دادگاه با اذعان به مسائل احتمالی محرمانه بودن، به طرفین دستور داد تا در مورد شاخص های مورد توافق برای یک کتاب تجدیدنظر عمومی و محرمانه همکاری کنند.
[ad_2]
Source link