[ad_1]
بر اساس این قانون، سازمان ها باید زنجیره تامین خود را ارزیابی کرده و اقداماتی را که برای جلوگیری یا کاهش خطر کار اجباری و کار کودکان انجام می دهند گزارش دهند.
هریسون میگوید، برخی از کسبوکارها با روشهای ثبت دامنه و گزارشدهی موجودیت مشکل دارند. سردرگمی محدوده واحد تجاری شامل درک چگونگی ارزیابی آستانه های مالی قابل اجرا و ارزیابی اینکه چه چیزی یک دارایی را تشکیل می دهد و دارایی کانادایی چیست در هنگام تعیین اینکه آیا این قانون اعمال می شود یا خیر.
هریسون میگوید در ابتدا، برخی از مشتریان از “مفاهیم فعالیت تجاری” که تعهدات گزارشگری را جذب میکنند مطمئن نبودند. اینها عبارتند از: «تولید، ساخت، رشد، استخراج، پردازش، فروش یا توزیع کالا» و «واردات کالا به کانادا».
هریسون میگوید این عمل دارای الف نیست کمترین مفهوم، بنابراین هر سطحی از فعالیت تجاری متناسب با آن دسته بندی های گسترده، یک نهاد را در محدوده قانون قرار می دهد. او میگوید برای مثال، در مورد مفهوم «واردات» سردرگمی وجود داشت. کسب و کارها مطمئن نبودند که آیا واردات مقدار کمی از محصول – به عنوان مثال، لوازم اداری برای کارمندانش – یک نهاد را تحت شمول قانون قرار می دهد یا خیر. امنیت عمومی کانادا سعی کرد با نشان دادن اینکه «تعهد جزئی» در فعالیتهای فهرست شده برای ایجاد یک تعهد گزارش کافی نیست، به این موضوع رسیدگی کند.
هریسون میگوید مفاهیم «فروش» و «توزیع» نیز بحثهایی را در بازار برانگیخته است. برخی این سوال را مطرح کردهاند که آیا یک تامینکننده خارجی که بهصورت آنلاین به یک کانادایی میفروشد، به عنوان «انجام تجارت در کانادا» محسوب میشود و تحت تعهد گزارشدهی کانادایی قرار میگیرد یا خیر. راهنمای بهروزرسانیشده اخیراً اشاره به «توزیع و فروش» را حذف میکند و بر واردات و تولید تمرکز میکند. او میگوید این تغییر نشان میدهد که امنیت عمومی کانادا ممکن است از این مفاهیم بهتنهایی بهعنوان مبنای گزارش استفاده نکند، علیرغم اشاره صریح آنها به فعالیتهای فهرستشده در s. 9 قانون.
[ad_2]
Source link